پارادوکس اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات مجلس

خبرگزاری تسنیم: شامگاه 15 بهمن‌ماه، شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان در جلسه‌ای از پیش اعلام نشده رسماً بیانیه‌ای صادر کرد و اعلام داشت که در انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه تهران لیست نمی‌دهد و احزاب اصلاح‌طلب می‌توانند خودشان به صورت مستقل در انتخابات شرکت کنند.

حضور و صف بندی جریان اصلاحات در انتخابات این دوره مجلس، از پیش از شروع ثبت‌نام‌ها با اما و اگرها و تردیدهای بسیاری روبه‌رو بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از این تردیدها مربوط به حضور یافتن یا نیافتن محمدرضا عارف سرلیست امید در انتخابات سال 94 و رئیس فراکسیون امید بود.

عارف که علاوه بر فراکسیون امید، هدایت شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان را برعهده داشت نه تنها خود در انتخابات مجلس ثبت‌نام نکرد بلکه این شورا حتی دعوتی از چهره‌های اصلاح‌طلب برای ثبت‌نام انجام نداد و مشی منفعلانه در پیش گرفت.

این حالت مهجوریت اصلاح‌طلبان در انتخابات امسال به اذعان برخی از آنها، ناشی از افرادی بود که با حمایت مستقیم این جریان روی کار آمده اما به‌دلیل ضعف عملکرد موجب کاهش محبوبیت آنهادر بین مردم و حتی پایگاه اجتماعی‌شان شده بود.

دولت روحانی، فراکسیون امید و شورای شهر هر سه با حمایت این جریان سیاسی روی کار‌آمدند اما انتقادات به هرسه آنقدر بالا گرفته بود که بنظر می‌رسد اصلاح‌طلبان ترجیح دادند برای در امان ماندن از انتقادات فعلا مدتی از قدرت به‌دور باشند.

پایین آمدن محبوبیت شخصِ رئیس جمهور و همچنین افزایش مشکلات معیشتی و اقتصادی در دولت دوم روحانی موجب شد تا مردم با دیده تردید به برنامه‌های اصلاح‌طلبان نگاه کنند و افت محبوبیتی که دامان روحانی را گرفته به دیگر شخصیت‌های مؤثر این جریان همچون خاتمی و ظریف هم سرایت کرده است و دعوت عمومی آنها از حامیان‌شان برای رأی دادن تأثیر چندانی نخواهد داشت.

دور ماندن از قدرت مسئله‌ای بود که سایر اصلاح‌طلبان در ماه‌های گذشته آن را به بزرگان این جریان توصیه می‌کردند. محمدرضا تاجیک تئوریسین جریان اصلاحات در یادداشتی در روزهای گذشته نوشته بود که "اگر اصلاح‌طلبان در تسابق‌های بزرگ پیشاروی (مجلس و ریاست‌جمهوری و...) پیروز هم بشوند، از امکان و استعدادی بیش از دولت کنونی برای بهبود امور (داخلی و خارجی) برخوردار نیستند؛" و پیشنهاد کرده است "عِرض خود نبرند و زحمت مردمان ندارند و عاقلانه چندی از دیار قدرت رخت بربندند...".

احمد زیدآبادی نیز همین توصیه را در مناظره با تاج‌زاده به اصلاح‌طلبان کرده و گفته بود: "یا می گوییم تجربه اصلاحات در دو دهه گذشته موفق بوده است که هیچ، یا اگر می‌گوییم موفق نبوده به اعتقاد من باید از نو برنامه ریزی کرد. معتقدم در پاسخ به سوال "چه باید کرد" مشارکت در انتخابات با شیوه گذشته دیگر جواب نمی دهد... اگر تاکنون در دستیابی به اهداف خود موفق بوده اید که هیچ، اما اگر نبوده اید و دچار ضرر شده اید، هر چه زودتر این روند را تعطیل کنید، و در عرصه های دیگر جز قدرت به فعالیت بپردازید. این فوایدش برای جامعه بیشتر خواهد بود."

گرچه مدعای اصلاح‌طلبان برای نیامدن در عرصه انتخابات ردصلاحیت‌ها بوده، اما نظرسنجی‌ها و همچنین فضای عمومی کشور نشان می‌دهد پیش از اعتراض بر عملکرد شورای نگهبان، "عِرضِ خود نبردن" مسئله آنها بوده است. نتایج مراکز افکار سنجی معتبر نشان می‌دهد که لیست مورد حمایت خاتمی در تهران با اختلافی حدود 50 درصدی از فهرست مورد حمایت اصولگرایان عقب است.

از سوی دیگر با پیگیری‌های انجام شده از سوی خبرنگار تسنیم، اصلاح‌طلبان از مجموع 208 حوزه انتخابیه در بیش از 100 حوزه (ازجمله تهران) کاندیدای شاخص و شناخته شده دارند و مدعای آنها درباره خالی بودن 160 حوزه از رقیب اصلاح‌‌طلب یک دروغ بزرگ است.

محمدمهدی مجاهدی استاد نظریه سیاست تطبیقی نیز بر همین مسئله صحه می‌گذارد و معتقد است نه ردصلاحیت‌ها بی‌سابقه بوده و نه این ادعا که اصلاح‌طلبان در 160 کرسی مجلس کاندیدا ندارند صحیح است. به اعتقاد مجاهدی اصلاح‌طلبان از ترس مرگ، خودکشی کرده‌اند و نیامدن آنها عین شکست است.

با وجود اینکه اصلاح‌طلبان از ترس شکست سعی در عزلت‌گزینی در این دوره انتخابات را دارند و شورای سیاست‌گذاری به‌عنوان نهاد برنامه‌ریز انتخاباتی در اردوگاه اصلاح‌طلبان از عدم ارائه لیست سخن گفته بود اما تحرکات چند روز گذشته نشان می‌دهد اصلاحات همچنان مشتاق شرکت در انتخابات است.

فردای صدور بیانیه شورای سیاست‌گذاری برای شرکت نکردن در انتخابات، محمدرضا راه‌چمنی دبیرکل حزب وحدت و همکاری ملی از برنامه‌ریزی 12 حزب اصلاح طلب برای انتخابات مجلس خبر داد. حزب مردم‌سالاری با هدایت مصطفی کواکبیان نیز اعلام کرده که با چند حزب دیگر قرار است در انتخابات مجلس لیستی ارائه کنند. لیستی که به‌احتمال زیاد مجید انصاری در راس آن قرار خواهد گرفت.

این دوگانگی و تناقض در رفتار انتخاباتی اصلاح‌طلبان به احزاب میان‌دستی آنها مانند مردمسالاری محدود نبود و محمدرضا عارف رئیس شورای سیاست‌گذاری در گفت‌وگو با تسنیم ابراز امیدواری کرده است که با همین چهره‌های اصلاح‌طلبی که در تهران تایید صلاحیت شده‌اند بتوانند لیست قابل قبولی را ارائه کنند.

برخی چهره‌های شناخته شده جریان اصلاحات نیز در روزهای گذشته حوزه‌های انتخابیه خود را از تهران به شهرستان‌ها تغییر داده‌اند. احمد مازنی عضو فراکسیون امید راهی گرگان شد و محمدرضا خباز که از تهران ثبت‌نام کرده بود به حوزه انتخابیه‌اش در مجلس هشتم یعنی کاشمر عزیمت کرد.

شاید بتوان وضعیت فعلی اصلاح‌طلبان را در یک دوگانه "مشتاقی" و "مهجوری" دید. آنها از یک سو به بهانه اعتراض به ردصلاحیت‌ها می‌خواهند خود را از انتخابات کنار بکشند تا از شکست احتمالی که ناشی از عملکرد ضعی، شان در چهارسال گذشته است در امان بمانند و از سوی دیگر، میل به ماندن در قدرت موجب شده تا در پشت‌پرده برای ارائه لیست به رایزنی مشغول باشند و حتی حوزه‌های انتخابیه خود را تغییر دهند و بعید نیست با وجود انشقاقی که در بین اصولگرایان پیش آمده لیست آنها پیشتاز انتخابات باشد.

منبع: فردا

کلیدواژه: انتخابات اصلاح طلبان شورای سیاست گذاری انتخابات مجلس اصلاح طلبان اصلاح طلبان حوزه انتخابیه جریان اصلاحات فراکسیون امید اصلاح طلب ردصلاحیت ها نشان می دهد ثبت نام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۷۷۰۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد